La Casita

Obraz jest prosty, niemal filmowy: mały dom z widokiem, poranek spędzony ramię w ramię, dzieci, w których można dostrzec cechy obojga rodziców. Wszystko bez zbędnego pyłu – nie jest to błyskotliwa, ale ciepła domowa fantazja, w której szczęście pachnie kawą i świeżym powietrzem.

W słowach wyczuwa się zachwyt samym faktem spotkania: jakby życie toczyło się obok, szare i puste, dopóki ktoś nie wszedł do niego i nie włączył światła. Nie ma tu pozowania, tylko szczere pragnienie – żyć razem, budować, dzielić się, spełniać marzenia innych, bo w tym właśnie tkwi sens. Proste wyznanie miłości, które świeci jaśniej niż jakikolwiek klejnot.