Przez cały wieczór

Wieczór pachnie przegrzanym powietrzem klubu, tanim miętowym koktajlem i pewnością siebie zmieszaną z rytmem. Wzrok ślizga się po ciele tańczącej osoby – jak po magnetycznej taśmie, od której nie można oderwać oczu. Wszystko dzieje się jakby w lekkiej mgle flirtu: obietnice są hojne, słowa przylegają jak cekiny do skóry, a wszystko to, oczywiście,„tylko jeden taniec”.

Scena, na której pragnienia wyglądają jak zabawa, ale w rzeczywistości są starą, zrozumiałą dla wszystkich grą. Trochę zuchwałości, trochę teatru, trochę ironii wobec samego siebie. Muzyka robi swoje: kręci, kołysze, podnieca – i jakby szepcze – no dalej, tylko ten wieczór, nic więcej.