Underwater

Jak pamiętnik napisany na mokrym papierze, ta piosenka pachnie solą, samotnością i księżycem. Wyczuwa się w niej człowieka, który tonie nie w wodzie, ale we własnej przezroczystości, krzyczy w przestrzeń, ale echo nie wraca. Każde słowo jest jak pęcherzyk powietrza, który unosi się na powierzchnię i pęka, nie pozostawiając śladu.

Muzyka delikatnie kołysze, jak fala: trochę pociesza, trochę usypia, ale nie pozwala zapomnieć o zimnym dnie. Nie ma tu dramatycznych gestów, tylko cicha prośba, by zostać zauważonym, i lekka zazdrość o samą wodę – ona przynajmniej umie obejmować. Wszystko brzmi tak, jakby smutek uczył się być pięknym i nieważkim.

Reżyser: Kit Herron

Operator: Jeremy Herron

Operator dźwięku: Mark Lambert

Kolor: Nick Metcalf