Heavy Is the Crown

Od pierwszych wersów ogarnia uczucie, jakby drzwi się zamknęły i nie ma już powrotu. W środku płonie ogień, na zewnątrz leci popiół, a gdzieś nad tym wszystkim unosi się obca korona, zbyt ciężka dla tego, kto zdecydował się ją założyć.

Brzmi jak ścieżka dźwiękowa do momentu, w którym odwaga i strach splatają się w ciasny węzeł. Wydaje się, że wszystko jest przewidywalne – sam tego chciałeś, sam podążałeś tą drogą, ale teraz ramiona bolą od ciężaru, a usta są pełne niewypowiedzianych słów. Muzyka przypomina: czasami nagrodą za ambicje nie jest blask, ale ciężar. A jednak w tym ciężarze jest siła, niemal piękna w swojej prawdzie.