Sabry Aalil

Słowa brzmią jak długa noc, podczas której nie można zasnąć nie dlatego, że jest głośno, ale dlatego, że serce samo jest DJ-em – puszcza w kółko ten sam utwór o miłości, która nie daje spokoju. Wszystko się tu miesza: zmęczenie oczekiwaniem, uraza, tęsknota i dziwna nadzieja, która czepia się każdego„wróć” i„zostań”.

Muzyka ciągnie się ciepłą nitką, jak stara chusta pachnąca wspomnieniami. W głosie słychać nie tylko ból, ale i delikatność, jak u człowieka, który mimo wszystko nadal potrafi kochać. To nie płacz ani prośba, ale zaklęcie – na wypadek, gdyby księżyc jednak kiedyś usłyszał.