Нижча зростом

Brzmi to tak, jakby szkolny album ożył i postanowił przypomnieć o najprostszych, ale najbardziej poruszających chwilach. Dziewczynka z krótką fryzurą, śmiech na podwórku, dyskoteki w salach gimnastycznych z odpadającą farbą na ścianach i wieczory, kiedy latarnie gasną zbyt wcześnie, ale nogi i tak prowadzą przez labirynt ulic. Wszystko jest znajome, wszystko jakby było wczoraj – a jednocześnie już na zawsze w przeszłości.

W piosence nie ma skomplikowanych metafor – tylko szczerość i powtarzające się„po prostu”, które sprawia, że jest ona prawdziwa. Brzmi jak nastoletnie zakochanie: trochę naiwne, trochę śmieszne, ale tak intensywne, że staje się miarą wszystkich późniejszych uczuć. Lekka, ciepła jak koc pachnący młodością.