Nie muszę

Jakby pamiętnik człowieka, który cały czas musi być kimś innym – zmieniać się, przymierzać cudze maski, uśmiechy i kadry. Tekst brzmi jak cicha spowiedź o świecie, w którym lato zastępuje śnieg, a zdjęcia nie przypominają już osoby, która się na nich znajduje. Ale poprzez tę zmianę kostiumów jest jeden głos, jedno dotknięcie, które przywraca punkt wyjścia – tam, gdzie nie trzeba pamiętać, jakim się być.

Ta piosenka leczy delikatnie, bez głośnych obietnic, jak zwyczajny ruch rąk, które odsłaniają twarz. Jest w niej dużo powietrza, wiatru i jasnych obrazów, ale pod skórą kryje się wdzięczność za to, że ktoś może utrzymać się, gdy świat rozpada się na kawałki. I wszystko, co wydaje się słabością, staje się najsilniejszym lekarstwem.

Muzyka: Julia Wieniawa, Wojtek Urbanski

Słowa: Arek Sitarz

Produkcja muzyczna: Wojtek Urbanski

Scenariusz/Reżyseria: Paweł Fabiański / ShootMe

Operator: Mikołaj Syguda / Match&Spark

Producent: Pela Kuida

Kierownik produkcji: Marek Koziński

Reżyser: Kasia Fronczak

Scenograf: Vito Baltushis, Adam Bonarski/MYK MYK STUDIO

Kostiumograf: Elwira Rutkowska.

Asystent kostiumów: Sylwia Serek

Wizażystka: Iza Kuchmerowska.

Fryzury: Kamil Peka

Animator: Łukasz Partyka.

Choreografia: Tomasz Baranski.

Kadry z filmu: Kasia Mikołowicz

Mistrz: Dariusz Barwiejuk

Oświetlenie: HelioGraph

Sprzęt operatorski: Studio 1969, Remigiusz Bernacki.

Oderywacz ostrości: Radek Kokot

Oderywacz ostrości: Marcin Studniarek

Uchwyt: Edwin Wolski / Grip Seven

DIT: Marcin Mikołajczak

Motion Control: Dominik Orpel, Michał Rachinski, Paweł Kwarczak, Rafał Wiśniewski / Bites Studio

Montaż: Tomasz Monczka

Ocena: Piotr Nowicki / Milo Postprodukcja

Postproducent: Hania Drevek

Online: Janek Bialek

DI: Kuba Sokolowski, Ireneusz Dombrowski