Hate Me

Kiedy miłość pęka w szwach, brzmi właśnie tak – głośno, z rozdzierającym bólem, jakby kłótnia w pustym mieszkaniu, gdzie ściany już wszystko słyszały. Słowa lecą jak strzały:„nienawidzisz? to powiedz to głośniej”. Im częściej to powtarzasz, tym wyraźniej staje się jasne, że za tym nie kryje się złość, ale tęsknota za tym, czego już nie można przywrócić.

Jest coś dziwnie pięknego w tej huśtawce nastrojów – raz miłość, raz nienawiść, raz chęć zniszczenia wszystkiego. Głosy przeplatają się jak dwie osoby, które kłócą się do utraty głosu, ale mimo to nadal się do siebie zbliżają. Ironią losu jest to, że nienawiść brzmi szczerzej niż wyznania wiecznej miłości. Ponieważ w rzeczywistości jest ona po prostu inną formą przywiązania.