残酷な夜に輝け - Shine in the Cruel Night

Jakby rozpalono ognisko pośrodku niekończącej się ciemności. Ogień trzeszczy, płonie coraz wyżej, a wraz z nim unoszą się słowa – nie modlitwa, nie krzyk, ale pieśń, która uparcie utrzymuje ciepło, nawet gdy wszystko wokół jest zimne i obce. Nie ma tu powrotu do„łagodnych dni”, ale jest uparty ruch naprzód – z zaciśniętymi pięściami, z głosem, który szuka oddźwięku gdzieś za horyzontem.

I w tym surowym obrazie – nagle pojawia się prostota: śmiech pod błękitnym niebem, fraza„żyć to pięknie”, pozostawiona jako punkt odniesienia. Pomiędzy bólem a nadzieją – cienka ścieżka światła, po której biegnie człowiek, nie chcąc się poddać. Muzyka brzmi tak, jakby nawet w ciemności można było śpiewać głośniej niż nienawiść, aby pewnej nocy ktoś usłyszał:„nie jesteśmy sami”.