Поздно

Jest taki szczególny chłód, który nie zależy od kalendarza. Nie jest to chłód styczniowy ani uliczny – to ten, który wypełnia pokój, gdy jest w nim zbyt cicho. Wydaje się, że nawet powietrze staje się cięższe, a jedyną rzeczą, która jest w stanie je przebić, jest zapach włosów niesiony przez wiatr.

W tej historii nie ma miejsca na głośne słowa. Wszystko opiera się na półsłówkach, powściągliwych myślach, rozmowach, które nigdy nie miały miejsca. Ciepło i światło zastępują się tutaj nawzajem: jedna osoba może być jaśniejsza niż jakiekolwiek gwiazdy, nawet jeśli nie ma jej w pobliżu. I wtedy samotność przestaje być pustką – staje się odbiciem tego, co było i co wciąż pozostaje w środku.