На сердце

Tutaj minor nie brzmi jak smutek, ale jak latarnie nocnego miasta – delikatne światło, które sprawia, że wszystko wokół staje się nieco kinowe. Serce jakby wypełnione winem: upaja nie alkohol, ale sama obecność blisko, kiedy kręci się w głowie, a nawet lód posłusznie topnieje.

Słowa płyną łatwo, jakby to była przypadkowa rozmowa na tylnym siedzeniu samochodu z muzyką, która dudni przez drzwi. Miłość jest pokazana jako gang – hałaśliwy, zuchwały, ale swój, ten, z którym nie boisz się nawet stracić gruntu pod nogami. A wszystko to zamienia się w ścieżkę dźwiękową do momentu, w którym życie nagle staje się la vida loca, ale zupełnie bez skandali.