ТАХО

Rozmowa telefoniczna, w której rozpłynęło się całe miasto: drżący przewód, determinacja z nutką śmiechu i zapach benzyny na tylnym siedzeniu. Słowa płyną jak lista kontrolna – groźba, rachunek, chevrolety i wilki – a jednocześnie słychać zadziwiający spokój, jakby to była po prostu kolejna sprawa komunalna, którą trzeba szybko rozwiązać.

Ironia w głosie – ciepła, cyniczna – sprawia, że scena jest niemal przytulna: kryminalna codzienność pod lampą kuchenna, gdzie kalkulacja i bezczelność sąsiadują z grubiańskim humorem. Podkład muzyczny jakby mruga okiem, potwierdzając – tutaj wszystkie role są rozdzielone, a nawet strach musi wyglądać pięknie.

Pozostawia wrażenie chłodnego świtu po nocy pełnej planów i błędów: wiele samochodów, wiele słów i mały telefon, który wszystko zmienił. Chce się jednocześnie uśmiechnąć i zadrżeć – jak na wiadomość, którą słyszeliśmy już milion razy, ale za każdym razem brzmi ona inaczej.