Sentir mi mmm

Wieczorne powietrze jest gęste jak karmel na patyku i przykleja się do skóry. Słowa wydają się wyrywać z ust fragmentami – to szept, to chichot, to zuchwałe„mia mia mia”, po którym nie ma już miejsca na wątpliwości. Wszystko dzieje się na poziomie ciała: pot, oddech, lekkie zawroty głowy spowodowane nagłą bliskością. Żadnej romantycznej atmosfery z płatkami kwiatów i świecami – tylko hałaśliwy park, przejażdżki rowerowe i krzaki, które w tych okolicznościach stają się całkiem niezłym łóżkiem.

Muzyka brzmi jak przyznanie, że uczucia są sprawą drugorzędną. Najważniejsze, że jest chwila: szybka, jasna, nieobowiązkowa. Trochę śmieszna, trochę niezręczna, ale za to szczera – pragnienie bez upiększeń i bez obietnic.