Card Declined (Brimful of Asha)

Od pierwszych sekund wygląda to jak impreza, która nie kończy się nawet wtedy, gdy świt już zagląda przez okna. Wszystko kręci się wokół jednej obietnicy – podtrzymywać ogień, podczas gdy inni już dawno mają ochotę usiąść. Rola„tego, który nie pozwala, by impreza się skończyła” brzmi dumnie i trochę fatalistycznie, bo gdzieś między tańcami i śmiechem i tak pojawia się słowo„żegnaj”.

Muzyka rozlewa się ciepłem, jakby żar żarówek na suficie klubu lub oddech tłumu na przepełnionym parkiecie.„Ja jestem światłem” brzmi nie jak patos, ale jak zaklęcie, które pomaga jeszcze trochę odsunąć ciszę. I właśnie w tym rozdarciu, w nieskończonym powtórzeniu, tkwi dziwne piękno: świecić, póki wystarcza sił, nawet jeśli jutro trzeba będzie zgasnąć.