SOL

Promienie słońca leniwie tańczą na wodzie, a nawet czas wydaje się postanowić, że warto położyć się pod parasolem. Lekkość tutaj nie jest wymyślona, ale prawdziwa - jak piasek na bosych stopach i ciepłe powietrze, które faluje w rytmie fal. Muzyka nie spieszy się, jakby specjalnie dawała możliwość zobaczenia, jak oddycha świat, kiedy nie musi się spieszyć.

Jest w tym coś z akwareli – miękkie linie, przezroczyste warstwy, lekko rozmyte granice. I nie ma znaczenia, czy słychać to na brzegu oceanu, czy w betonowej dżungli: w środku i tak prostują się ramiona, a serce uczy się bić nie w panice, ale w rytm przypływu.