Brazil

Wydaje się, jakby miasto lekko zadrżało – czy to od basu, czy od pewności, z jaką wypowiada się tu słowa. Powietrze wypełnia zapach wyzwania i kobiecej siły w maksymalnym wydaniu: nie„słodka”, nie„dziewczynka”, ale burza w akrylu i skórzanych spodniach, która przyszła nie prosić o miejsce, ale je zająć.

Tutaj każdy rym jest pazurem, każdy wers jest uderzeniem w czyjąś dumę. Ale za zuchwałością kryje się zimna kalkulacja i bezbłędna ironia: wszyscy, którzy próbowali ją poniżyć, teraz uczą się od niej manier. Świat męskiego rapu nieco stracił równowagę, kiedy wkroczyła do niego ona – głośno, jasno, z charakterystycznym„Brazil” na bicie i spojrzeniem, od którego nawet mikrofon rumieni się.