On A River

Słońce leniwie chyli się ku horyzontowi, powietrze pachnie czymś prostym i prawdziwym – drzewem, skórą, wodą rzeki. Gdzieś w pobliżu skrzypi krzesło, a na kolanach leży gitara, zmęczona śpiewaniem, ale zadowolona. W tych słowach nie ma pośpiechu, tylko ciche oczekiwanie: domek nad wodą, fotele na werandzie, para siwych włosów i świat, w którym zachody słońca są oficjalną funkcją, a szczęście mierzy się łyżkami chili i łykami piwa.

Tak brzmi marzenie bez patosu – ciepłe, oswojone, z ledwo zauważalnym humorem w głosie. Jakby ktoś wziął przyszłość, nie ozdobił jej złotem, a po prostu dodał miłości, wiary i odrobinę Montany – dla smaku.