Mów mi tak

Jakby ktoś złapał chwilę za ogon i odmówił puszczenia. Powietrze drży od letniego ciepła, od słów wypowiedzianych półgłosem, jakby były zaklęciem przeciwko pośpiechowi i wiadomościom. Świat wstrzymany, żadnych telefonów, żadnych planów, tylko oddech w rytm muzyki i skóra pamiętająca każde dotknięcie. Wszystko jest proste do granic możliwości: dwoje ludzi, jedno uczucie, jeden rytm. A wszystko inne można odłożyć nawet do końca świata. W tej melodii jest coś z dawnych radiowych hitów, gdzie refren zapada w pamięć i kręci się, aż zaczniesz uśmiechać się bez powodu. Wydaje się, że jeśli długo słuchać, rzeczywistość rzeczywiście staje się łagodniejsza, a ludzie nieco bardziej życzliwi. Najważniejsze, żeby ktoś wciąż mówił to samo „mów mi to”.