To się więcej nie powtórzy

Głęboki bas odmierza kroki po mokrym asfalcie, jakby samo miasto wyznaczało rytm wytrwałości. W tych wersach nie ma miejsca na pozę ani litość: tylko nawyk trzymania się, nawet gdy pod nogami chwiejna podłoga przeszłych błędów. Wszystko uczciwie, bez fanfar, po prostu życie, które nauczyło się nie upadać pod wiatr. Czas stał się surowym, ale sprawiedliwym trenerem. Dwie dekady walki, kilka siniaków, kilka zwycięstw i to samo uczucie: gra toczy się zgodnie z zasadami, nawet jeśli sędziowie śpią. Za szkłem dawne „nie na kieszeń”, a teraz symbol wywalczonej wolności. Nie prosić, nie chwalić się, po prostu robić swoje. A kiedy brzmi „to się już nie powtórzy”, słychać nie żal, ale spokojną pewność: i nie trzeba.