Septiembre

Wszystko przemija szybciej, niż byśmy tego chcieli. Lata układają się w stos rachunków i zdjęć, w wspomnienia barów, gdzie stoły są teraz częściej puste niż kiedyś. Wydaje się, że dopiero wczoraj było głośno, a teraz pozostało tylko echo rozmów, zagubione między krzesłami.

I jest w tym coś wzruszającego: każdy wieczór jest jak małe odrodzenie, jak lato po lecie. Czasami wydaje się, że jeśli uchwycić tę chwilę nieco mocniej, to ona nie ucieknie. Ale i tak się rozpływa – jak kwiaty, które szybciej więdną w pośpiechu. Pozostaje tylko muzyka, która mówi szczerzej niż jakiekolwiek słowa: wszystko minie, ale tak właśnie powinno być.