Magnet

Dźwięcznie, zuchwale i z werwą – jakby obcasy stukają o płytki centrum handlowego, podczas gdy w dłoniach szeleści nowa torba na zakupy ulubionej marki. Nie ma tu ani odrobiny skromności: piękno jest jak trofeum, charakter jak bicz, a każdy wers brzmi to jak wyzwanie, to jak śmiech. Sarkazm leje się swobodnie, jak szampan na imprezie, a każde„bitch can’t do it like me” wydaje się podkreślać pogrubioną czcionką: próby innych są tłem, a główna scena jest już dawno zajęta. Energia utworu to mieszanka patosu i szczerości, gdzie samoocena nie jest po prostu wysoka, ale wręcz orbituje.