Cinder Block

Wiśnia utknęła w zębach odwagi – i uśmiech nagle stał się jednocześnie wrażliwy i zuchwały.

Światło jest teraz inaczej postrzegane w ogrodzie, gdzie wszystko jest sprzedawane po korzystnej cenie: trochę upału, trochę wyblaknięcia, trochę wspomnień.

Rytm jest jak zszyta zmęczenie: szwy na spuchniętej wardze, powolne„alleluja” przez zęby i żart, który utknął w pętli.

Obietnice wiszą na lotnej smyczy, a w głowie błąka się kompas Jacka Sparrowa – radośnie i nieco niebezpiecznie, jak zabawka, której nie ufają.

Paczki Pall Mall błyszczą w wyimaginowanym oceanie, a podróżowanie na ślepo jest bardziej pożądane niż zrozumienie trasy.

Wybaczenie nie jest tu siłą, ale słabością, która nagle staje się zbyt ludzka, by jej nie żałować.

Brzmi to jak wpis z pamiętnika, w którym mieszają się ironia, zmęczenie i małe zwycięstwo nad sobą: zachować dystans, a jednak dotykać myślami.