Point of View

Oddech utknął między„żegnaj” a„poczekaj” – i nagle okazuje się, że strach przed śmiercią może być nauczycielem życia. Połączenie drżenia i delikatności: dzieciństwo tęskni, dorosłość się martwi, a gdzieś w kącie spokojnie tyka metronom serca. Prośba o zrozumienie miłości z innej perspektywy brzmi jak wpis w dzienniku – szczery, nieco niezręczny i bardzo ludzki. Głos jakby zmienia okulary: najpierw wszystko jest w zbliżeniu – łzy, wątpliwości, wyznania – potem rozmywa się i pokazuje, że bycie ptakiem z radości jest tak samo realne, jak drżenie z powodu straty. Ciepło, prawie jak w domu, z lekką ironią: miłość nie jest tu ideałem, ale rzemiosłem – wymagającym uwagi i wzajemnej praktyki.