Abyss

Pożegnania zawsze brzmią głośniej niż cisza. Jakby w pokoju wciąż wisiały głosy, a już wiadomo, że nikt nie wróci. Wszystko kręci się w kółko: cienie, fragmenty melodii, serce utknięte między„jeszcze” a„już nie”. A na tle tego chaosu pozostaje jeden puls – suche, obsesyjne„heat, heat”, jakby nerwowy tik pamięci, który nie daje spokoju.