Мара

Bajka nie ma tutaj szczęśliwego zakończenia, za to jest gęsta mgła, mokra ziemia i głosy dochodzące z lasu. Wydaje się, że wszystko przypomina mit – Mara, koszmar, karma, strumienie łez, ale brzmi to zbyt realistycznie, by w to nie uwierzyć. Miłość zamienia się w klątwę, uraza – w przeczucie zemsty, a sama historia – w mroczną kołysankę, w której zamiast przytulności pozostaje tylko drżenie z powodu tego, że nie ma już powrotu.