goddamn

Wybuchowa mieszanka kaca, rockandrollowych złudzeń i wiecznego„no cóż”. Sygnały syren, puste wydatki i niekończące się próby udowodnienia sobie, że dusza jest nadal cała, nawet jeśli ciało pęka w szwach. Jest tu śmiech przez przekleństwa i tęsknota za młodością, której jakby nigdy nie było. Wszystko opiera się na szczerym przyznaniu: szansa przepadła, ciężar nigdzie nie zniknął, ale dopóki gra muzyka, można przynajmniej przekląć na głos i jechać dalej, nawet jeśli w samochodzie nie ma już nikogo.