Florence

Miłość czasami przypomina listę niespełnionych pragnień – zadzwoń, przyjdź, spójrz mi w oczy, bądź przy mnie. Ale wychodzi odwrotnie: im mocniej trzymasz, tym szybciej to ucieka. W piosence brzmi to jak cicha upartość serca, które tęskni już z góry, jeszcze przed pożegnaniem. Powstaje delikatny paradoks – smutek z powodu tego, co się nie wydarzy, przeplata się z ciepłem tego, co już jest. I wydaje się, że to boli, ale jest też naprawdę żywe.