She Is My Drug

Miłość brzmi tu jak burza po upalnym dniu: najpierw lekki prąd na skórze, potem ulewny deszcz, którego nie da się zatrzymać. Każde„rain” jest jak kropla na skroni, każdy wers – uderzeniem w serce, które to pogrąża się w słodkiej kodeinowej rozkoszy, to wyrywa się na zewnątrz z bólu i rozdarcia.

W tym strumieniu jest zarówno delikatność, jak i uzależnienie, i pytanie, czy ktokolwiek w ogóle wytrzyma taką burzę uczuć. Muzyka kołysze między euforią a załamaniem, jak mokry asfalt, po którym jednocześnie chce się biec i upadać twarzą w deszcz.