Прасковья (Uma2rman Звёзды считают нас)

Zamiast patosu – fragmenty wspomnień: adidas o świcie, lepka dyskoteka, gdzie za„brudne, ale wyprane pieniądze” można było kupić hit na zamówienie. Prosta piosenka o smutnej dziewczynie przy oknie nagle staje się portalem do epoki, w której młodość była hałaśliwa, piwo tanie, a trzeźwość niemal egzotyczna. I choć imiona bohaterki zmieniają się z wersu na wers, sama tęsknota pozostaje niezmienna – ciągnie się przez lata, osadza się na szybie i brzmi w każdym„na-na-na”.