Падала звезда

Tor – jak nocna trasa w półpustym mieście: reflektory ślizgają się po asfalcie, papieros tli się w palcach, a myśli przenoszą nas dalej, niż samochód jest w stanie jechać. Tutaj – wspomnienia o beztroskiej młodości, kiedy wydawało się, że wszystko samo wpada w ręce, i dzisiejsza rzeczywistość, w której jest„mieszkanie i samochód”, ale szczęście wciąż kryje się gdzieś głębiej. Muzyka kołysze jak bieganie po linie: jakby życie cały czas balansowało między zobowiązaniami a wiarą, że pewnego dnia spadająca gwiazda w końcu wskaże drogę.