Armour

Czasem wszystko zaczyna się od jednej kropli. Wygląda na to, że cóż ona może zrobić? A potem – bum, a tam już całe morze, a ty jesteś na środku, bez wiosła, z twarzą, która mówi „wszystko w porządku”, a w plecaku kamienie, które czas najwyższy je ugasić.

Ten utwór jest jak rozmowa, która powinna odbyć się pięć lat wcześniej, ale w końcu doszło. Nie moralność, nie rada, ale po prostu: „zdejmij zbroję, przestań to wszystko nosić”. I nie brzmi to z wyrzutem, ale z tym rzadkim współczuciem, które nie nadaje się do uścisku, ale z jakiegoś powodu rozgrzewa.

Ciężkość występuje nie tylko w ciele. Czasami ukrywa się w ciszy, w gardle, w tym, czego nie zdążyła powiedzieć, bo „nie ma czasu na uczucia”. Ale nikt nie musi być czołgiem. Nawet jeśli wcześniej to działało.

Piosenka, którą możesz oddychać. I może po raz pierwszy nie bój się, że cię usłyszą.