DESPEDIRME

Wszystko już spakowane: klucze w ręku, płaszcz na ramieniu, taksówka za 3 minuty. Ale to spojrzenie. Ten gest. Ten ruch, który powinien być zakazany przez prawo – tak bardzo wytrąca z równowagi. I znowu nic nie jest jasne. Żadnych pożegnań, żadnych planów, żadnego„między nami”. Miłość jest tu jak kiepski internet: wydaje się, że się rozłączył, a jednak nadal działa. Próba odejścia zamienia się w kolejny taniec tanga – z dramatem, flirtem i wiecznym„jeszcze tylko chwileczkę”. I podczas gdy cały świat radzi„odpuścić”, tutaj wszystko rozstrzyga się po prostu: no me digas que no. Bo nie potrzeba słów, kiedy między wierszami jest tyle ognia.