Somewhere Over Laredo

✈️Kiedy rzeczywistość to plastikowy kubek z lodem, ciasne siedzenie przy iluminatorze i dwadzieścia minut przed wejściem na pokład, głowa uparcie żyje gdzieś, gdzie wcale nie jest tutaj. Gdzie świeci pustynia, gdzie rzeka szepcze pod księżycem, gdzie srebrna klamra dżinsów świeci w ciemności trochę jaśniej niż gwiazdy.

Cóż, tak, nie wyszło. No cóż, w ogóle nie było potrzeby zaczynać. Ale kto to wszystko zatrzyma, jeśli nawet na wysokości trzydziestu tysięcy stóp serce wciąż leży na brzegu Rio, obok tego, który wiedział, jak przytulać, jakby nie było żadnej obietnicy jutra.

Lecimy więc - na zachód, w niebo, z dala od siebie, ale trochę bliżej tych wspomnień, które pachną kurzem, skórą i jedną wielką pomyłką, której wciąż trochę nam żal.