celtycki punk

Celtic punk to gatunek muzyczny łączący energię punk rocka z melodyką i instrumentarium tradycyjnej muzyki celtyckiej. Ukształtował się w krajach anglojęzycznych z silną diasporą irlandzką i szkocką – w Wielkiej Brytanii, Irlandii, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. Często jest postrzegana jako muzyczna forma tożsamości społeczności emigranckich.

Początki celtic punka sięgają połowy lat 70., kiedy scena punkowa w Londynie i Dublinie gwałtownie się rozwijała. W latach 90., wraz z rozwojem niezależnych wytwórni i scen klubowych, gatunek zakorzenił się w kulturze alternatywnej. Szczególnie aktywnymi ośrodkami stały się bostoński klub The Rat oraz dublińska scena wokół wytwórni Stiff Records.

Muzycznie celtic-punk charakteryzuje się bogatym brzmieniem, gdzie obok gitar elektrycznych i perkusji wykorzystywane są dudy, skrzypce, flet, banjo i akordeon. W podstawie – szybkie tempo, metrum 4/4 i akcentowana rytmika. Styl wokalny jest najczęściej zbliżony do szorstkiego, emocjonalnego śpiewu z elementami recytacji. Tematycznie piosenki poruszają kwestie niesprawiedliwości społecznej, migracji, nostalgii, wartości rodzinnych i społecznych, często z ironicznym lub satyrycznym podtekstem.

Uznanie w kręgach punkowej kultury, ale także na festiwalach folkowych, zyskał nie tylko wśród fanów kultury punkowej, ale także na festiwalach folkowych. Media i internet odegrały znaczącą rolę w popularyzacji gatunku: od połowy lat 2000. teledyski zespołów celtic punk zyskiwały miliony wyświetleń.